Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Informator na temat warunków życia i pracy w Norwegii

Informacje ogólne, czyli co powinieneś wiedzieć o Norwegii przed wyjazdem

Ogólne warunki życia, bezpieczeństwo oraz łatwość załatwiania spraw bytowych sprawiają, że Polacy są najliczniejszą grupą imigrantów w Norwegii.

Norwegia jest nadal bardzo popularnym celem emigracji zarobkowej Polaków. Według danych Norweskiego Centralnego Urzędu Statystycznego, liczba zarejestrowanych polskich imigrantów przebywających na stałe w Norwegii i ich dzieci urodzonych na terenie Królestwa Norwegii oraz poza Norwegią - stan na 1 styczeń roku 2021 r. - wynosiła ok. 125 tys. osób, przy czym polscy imigranci stanowią nieco ponad 18 procent liczby wszystkich imigrantów w Norwegii. Liczba ta waha się sezonowo zależnie od rodzaju i czasu trwania prowadzonej przez obywateli polskich działalności zarobkowej.

Język norweski występuje w dwóch zbliżonych postaciach. Bokmal (podstawowa odmiana) i Nynorsk, oparty przede wszystkim na dialektach norweskiej prowincji. W gminach w województwie Troms i Finnamark język lapoński jest językiem równorzędnym z językiem norweskim. W odróżnieniu od innych krajów, dialekt ma w Norwegii bardzo duże znaczenie. Większość ludzi używa dialektu zarówno w życiu prywatnym, jaki i zawodowym.

Znajomość języka norweskiego lub innego języka skandynawskiego jest niezbędna do uzyskania większości pracy w Norwegii. Znajomość języka angielskiego może okazać się wystarczająca, do wykonywania pewnych zawodów w rolnictwie i rybołówstwie oraz na niektórych stanowiskach w hotelarstwie i gastronomii.

Jeśli szukasz zatrudnienia w Norwegii, to w miarę możliwości rozpocznij naukę norweskiego w swoim kraju. W Polsce kursy języka norweskiego prowadzone są m.in. przez Towarzystwo Norwesko- Polskie, które działa przy Ambasadzie Królestwa Norwegii w Warszawie.
 

Norwegia to państwo położone na Półwyspie Skandynawskim, na wybrzeżu Morza Północnego i Oceanu Atlantyckiego. Terytorium Norwegii obejmuje zachodnią część Półwyspu Skandynawskiego, Jan Mayen, Svalbard i Wyspę Bouveta.

Jest siódmym co do wielkości krajem Europy oraz drugim najrzadziej zaludnionym państwem Europy (liczy około 5 mln mieszkańców).

Obowiązującą walutą jest korona norweska, NOK (1 kr = 100 øre).

Norwegia jest krajem górzystym, jedną czwartą powierzchni pokrywają lasy.

Licząca  ponad 20 tys. kilometrów linia brzegowa znana jest z charakterystycznych zatok, tzw. fiordów. To właśnie one kojarzą się z tym krajem najbardziej. Są zadziwiające i malownicze. Tutaj jest ich najwięcej i tutaj właśnie są one najpiękniejsze. Nazwa kraju pochodzi od staronordyckiego nord vegen (pol. droga na północ). Stolicą kraju jest Oslo, inne duże miasta to: Bergen, Trondheim, Stavanger, Kristiansand, Tromsø.

Klimat Norwegii jest umiarkowany, ciepły na południu, a subpolarny na północy i wschodzie; w niektórych rejonach kraju śnieg utrzymuje się przez cały rok. Podobnie jak w Polsce występują tutaj cztery pory roku: wiosna, lata, jesień i zima. Zimą temperatura dochodzi do - 30 °C, czasami zdarzają się jeszcze silniejsze mrozy.

Norwegia kojarzy nam się z wikingami, czyli skandynawskimi wojownikami, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym.

Norwegia jest podzielona na 5 regionów (landsdeler), 19 okęgów (fylker) i 435 gminy. Wyjątkowymi obszarami są: Svalbard (razem z Jan Mayen) i Wyspa Bouvet, które stanowią obszar zdemilitaryzowany i terytorium morskie.

Kraj jest wysoko rozwinięty i należy do najbogatszych krajów na świecie. Norweska gospodarka opiera się na wydobyciu i eksporcie ropy naftowej i gazu ziemnego oraz rybołówstwie.

 

Słów kilka o norweskim rynku pracy

W Norwegii możemy zauważyć spadek bezrobocia już od grudnia 2021 roku. W marcu wskaźnik spadł z 3,3 do niecałych 2,9 procenta. W Norwegii liczba osób bez pracy zmniejszyła się o około 10 tysięcy. Ostatnie miesiące charakteryzują się widoczną aktywnością na rynku pracy.

Obecnie w Norwegii panuje najniższe bezrobocie od 2009 roku. Dane zebrane z AKU (Aktywność Ekonomicznej Ludności) jasno pokazują, że procent ludzi, którzy nie posiadają pracy, spadł do 3,1. Pierwszy kwartał 2022 roku charakteryzował się przede wszystkim liczbą 100 tysięcy wakatów, co jest najwyższym wynikiem od 10 lat. Dane wskazują również duży spadek bezrobocia u młodych ludzi.

Jak wynika ze statystyk, norweski rynek pracy staje się coraz silniejszy. Efekt spłaszczania rynku pracy się zatrzymuje, co znacząco sprzyja wzrostowi ofert.

Najwięcej ofert pracy można znaleźć wśród:

- opieki zdrowotnej;

- sprzedaży detalicznej;

- turystyce;

- transporcie;

- branży budowlanej.

Zmalało również zapotrzebowanie na pobieranie zasiłku dla bezrobotnych we wszystkich branżach.

Jak podają statystyki NAV, 47 tysięcy osób nie posiadało pracy, natomiast ok. 27 tysięcy było częściowo bezrobotnych. Tylko ok. 0,2 proc. pobierało zasiłek dla bezrobotnych dla osób na zwolnieniach czasowych.

Pandemia koronawirusa przyczyniła się do zwiększenia bezrobocia również w Norwegii. Sytuacja ta zaczyna się zmieniać między innymi dzięki zniesieniu „lockdownu” oraz ograniczeń związanych z kontrolą koronawirusa. Zniesienie obostrzeń doprowadziło do ponownego zwiększenia ruchu na rynku pracy. Możemy to zauważyć na podstawie wzrostu ofert pracy, a tym samym spadku bezrobocia.

Liczba pracujących Polaków w Norwegii wg. danych za IV kw. 2021 r. wyniosła 72 286. Polscy pracownicy znajdują zatrudnienie w takich branżach jak: budownictwo i remonty, produkcja, usługi sprzątające oraz opieka zdrowotna (głównie pielęgniarstwo), jak również w przemyśle energetycznym, stoczniowym, przetwórstwa rolno-spożywczego i rybnego, rolnictwie. Wciąż ceni się profesjonalizm, zaangażowanie i podejście do pracy polskiego pracownika.

Jak znaleźć pracę w Norwegii?

Pierwszym miejscem, do którego możesz się udać z prośbą o pomoc jest Norweski Urząd Pracy i Spraw Socjalnych (NAV). W każdej norweskiej gminie znajduje się NAV,
w większych miastach znajduje się on w każdej dzielnicy. Na stronie internetowej NAV (www.nav.no/Forsiden) znajduje się baza danych na temat wolnych miejsc pracy w Norwegii. Rejestracji w urzędzie pracy można dokonać, stawiając się osobiście lub poprzez pocztę elektroniczną.

Informacje o wolnych stanowiskach pracy możesz również uzyskać w serwisie Centrum telefonicznego NAV (NAV Callcenter EURES) pod numerem telefonu +47 800 33 166. Przed wykonaniem telefonu zastanów się, jaki rodzaj pracy Cię interesuje oraz w jakim rejonie Norwegii chcesz szukać pracy. Z Centrum możesz kontaktować się również za pomocą poczty elektronicznej: eures@nav.no.

W NAV możesz również skorzystać z pomocy doradców EURES, którzy udzielą Ci informacji o tamtejszych warunkach pracy i życia oraz przekażą praktyczne wskazówki związane z norweskim rynkiem pracy. Kontakt do doradców EURES znajdziesz również na eures.no/english.
Poszukując pracy warto sięgnąć do norweskich gazet. Jedną z nich jest z pewnością „Aftenposten”. Na stronie http://www.norske-aviser.com odnajdziesz nazwy norweskich gazet.

Z pewnością warto również rozesłać lub dostarczyć swoje CV (w języku norweskim lub angielskim) wraz z podaniem o pracę do tych firm, w których chcielibyście pracować.

W Norwegii bowiem wiele ofert pracy nie jest podanych do publicznej wiadomości, a osobiste odwiedzanie wybranych firm jest pozytywnie odbieranie i może być najszybszym sposobem na zdobycie zatrudnienia.

Istotna w poszukiwaniu pracy jest zatem Twoja aktywność i motywacja. Kluczową rolę odgrywają tutaj kontakty osobiste i zawodowe. Postaraj się zatem wykorzystać dostęp do norweskiego „nieoficjalnego rynku” wolnych posad. Wykorzystaj w tym celu serwisy społecznościowe, zostań członkiem organizacji pozarządowej lub stowarzyszenia.

Poszukując pracy w Norwegii możesz również zarejestrować się w prywatnych agencjach pośrednictwa pracy (www.gulesider.no). Przed skorzystaniem z usług wybranej agencji pośrednictwa pracy powinieneś sprawdzić czy widnieje ona w Rejestrze Działalności Gospodarczej (Enhetsregisteret) prowadzonym na stronie Norweskiej Państwowej Inspekcji Pracy (www.arbeidstilsynet.no). 

Osoby bardziej na stałe związane z Norwegią czyli przebywające w niej powyżej 3 miesięcy, a zwłaszcza zamierzające podjąć prace na rynku norweskim, powinny zarejestrować się w Urzędzie Podatkowym (Skatteetaten) celem weryfikacji tożsamości przed otrzymaniem przez jego pracodawcę pierwszej karty podatkowej. Wymagane jest również uzyskanie w tymczasowego (D-nummer) lub stałego (personnummer) numeru personalnego niezbędnego dla funkcjonowania na norweskim rynku pracy i w kontaktach ze wszystkimi instytucjami norweskimi (polski odpowiednik PESEL).

Oferty pracy wakacyjnej w Norwegii pojawiają się na początku roku, można je znaleźć na stronie www.nav.no.

Osoby, które chcą stawiać pierwsze kroki na rynku pracy mogą najpierw skorzystać z możliwości odbycia praktyk lub staży zawodowych. Firmy dysponujące ofertami stażu lub praktyk zazwyczaj nie pozyskują osób zainteresowanych za pośrednictwem norweskich Publicznych Służb Zatrudnienia. Informacje o możliwości odbycia staży możesz znaleźć na następujących stronach:

  • www.eures.no

  • www.eurograduate.com

  • www.nortrade.com

Informacje na temat możliwości odbycia praktyk w Norwegii znajdziesz na:

  • www.karrierestart.no/traineeordninger.aspx

  • www.trainee.no

  • www.med.uio.no/turnus/index.html

  • www.ec.europa.eu/euraxess/

Osoby decydujące się na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej - mogą zakładać i prowadzić ją na takich samych warunkach, jak Norwegowie. Należy zarejestrować się w Centralnym Rejestrze Koordynacyjnym dla Podmiotów Prawnych (prowadzony przez Brønnøysundregistrene https://www.brreg.no/home/). Rejestracja jest bezpłatna, a po jej dokonaniu zostaje przydzielony 9-cyfrowy numer organizacyjny, którego należy używać we wszystkich dokumentach firmowych oraz w kontaktach z władzami. Bez numeru organizacyjnego nie można  np. otworzyć konta firmowego w banku ani zatrudniać pracowników.

Prowadzenie firmy cateringowej, kawiarni, restauracji wymaga uzyskania zgody od urzędu gminy, w której znajduje się lokal. Wcześniej należy uzyskać atest dla lokalu od Agencji ds. Bezpieczeństwa Żywności (Mattilsynet). Dodatkowo wymagane są specjalne pozwolenia od urzędu gminy na sprzedaż  lub serwowanie alkoholu. Licencje wymagane są również na działalność transportową: taksówki, transport medyczny (karetką), autobusy lub inne środki transportu publicznego. Firmy, osoby  samozatrudnione, z szeroko pojętej branży budowlanej są zobowiązane wystąpić do Norweskiej Inspekcji Pracy (Arbeidstilsynet) o specjalne identyfikatory.

Poszukiwany/poszukiwana czyli jakie zawody są w Norwegii deficytowe?

Na rynku pracy brakuje przede wszystkim spawaczy, elektryków, techników i inżynierów. Dalej na liście znajdują się kierowcy autobusów i ciężarówek, prawnicy i naukowcy oraz eksperci z branży informatycznej i nauczyciele.

Top 10 zawodów pożądanych na rynku Norweskim:

- wykwalifikowani rzemieślnicy (elektrycy, spawacze, mechanicy);

- technicy (kontrolerzy jakości, eksperci techniczni);

- inżynierowie (chemia, elektronika, mechanika, inżynieria lądowa);

- kierowcy zawodowi (ciężarówki, dostawcy towaru, budownictwo, transport publiczny);

- pracownicy biurowi (kierownicy projektów, prawnicy, naukowcy);

- specjaliści IT (bezpieczeństwo cybernetyczne, administratorzy systemów informatycznych, wsparcie techniczne);

- nauczyciele;

- pracownicy służby zdrowia (lekarze, pielęgniarki)

- sprzedawcy;

- pracownicy przemysłu (produkcja, operatorzy maszyn).

 

Przed wyjazdem do Norwegii pamiętaj o...

Planując wyjazd do Norwegii powinieneś pamiętać o kilku ważnych kwestiach.

Dokumenty

Musisz zabrać ze sobą paszport, ważny dowód tożsamości, dyplomy i zaświadczenia potwierdzające Twoje kwalifikacje zawodowe. Warto mieć je przygotowane w języku norweskim lub angielskim.
Konieczne jest posiadanie karty EKUZ, czyli europejskiej karty ubezpieczenia zdrowotnego, która uprawnia do pokrycia kosztów opieki zdrowotnej. Otrzymuje się ją po złożeniu wniosku w Oddziale Wojewódzkim lub Delegaturze Narodowego Funduszu Zdrowia. Warto, posiadać również ubezpieczenie podróżne ważne w całym czasie trwania podróży. 
Warto dobrze przemyśleć jeszcze będąc w Polsce, jakiej pracy się poszukuje i gdzie chcemy mieszkać w Norwegii.

Zadbaj o kontakty przed wyjazdem

Przed Twoim wyjazdem warto skontaktować się z doradcą EURES w Polsce, który może pomóc Ci w znalezieniu ofert pracy na norweskim rynku pracy, poinformuje również o niezbędnych formalnościach przed wyjazdem do Norwegii.

Wskazane może być również uzyskanie referencji (najlepiej w języku norweskim, ewentualnie angielskim) od Twoich byłych pracodawców w Polsce ponieważ często zdarza się, że norwescy pracodawcy o nie proszą.

Warunki pracy – czyli co musisz wiedzieć o prawach pracownika

Pamiętaj, że będąc zatrudnionym w Norwegii masz prawo do takiego samego wynagrodzenia i warunków pracy, jak pracownicy norwescy.
Ochroną praw pracowniczych zajmuje się Państwowa Inspekcja Pracy (Arbeidstilsynet), która sprawuje  nadzór nad przestrzeganiem przez przedsiębiorstwa norweskiego Kodeksu Pracy (arbeidsmiljøloven). Państwowa Inspekcja Pracy ma prawo i obowiązek kontroli warunków pracy i płacy pracowników zagranicznych. Siedziba główna Państwowej Inspekcji Pracy znajduje się w Trondheim. Więcej informacji na temat swoich praw jako pracownika możesz znaleźć tutaj: www.arbeidstilsynet.no.

W Norwegii masz prawo do pisemnej umowy o pracę, bez względu na długość stosunku pracy czy wymiar etatu. Norweskie umowy o pracę są zazwyczaj umowami na czas nieokreślony. Umowa o pracę musi zawierać następujące informacje: dane identyfikacyjne stron, miejsce pracy, rodzaj pracy/opis stanowiska, datę rozpoczęcia stosunku pracy, oczekiwany okres pracy (jeśli praca ma charakter tymczasowy), prawo do urlopu i świadczeń urlopowych, okres próbny (jeśli został ustalony), obowiązujące terminy wypowiedzenia, przerwy i ewentualne umowy zbiorowe (tariffavtaler) regulujące stosunek pracy. Przykładową umowę o pracę możesz znaleźć tu: www.arbeidstilsynet.no.

Przed podpisaniem umowy o pracę upewnij się, że zrozumiałeś wszystkie zawarte w niej postanowienia. Początkowy okres zatrudnienia jest z reguły okresem próbnym (należy to określić w umowie); okres próbny nie może przekraczać sześciu miesięcy. Ogólny czas pracy (arbeidstid) nie powinien z reguły przekraczać dziewięciu godzin w ciągu doby i 40 godzin w ciągu siedmiu dni. Jeżeli pracujesz w różnym systemie zmian, tygodniowy czas pracy wynosi 38 godzin lub 36 godzin w ciągu siedmiu dni, w zależności od tego, jakiego typu system zmian obowiązuje w Twoim miejscu pracy.

Praca w godzinach nadliczbowych jest dozwolona tylko w razie szczególnej i tymczasowej potrzeby. Praca w godzinach nadliczbowych nie może być stałym system pracy przedsiębiorstwa. Pracując w godzinach nadliczbowych, masz prawo do dodatku za nadgodziny, minimum 40% umówionej stawki godzinowej. Nie wolno umawiać się na niższą stawkę.

Wysokość wynagrodzenia w Norwegii nie jest w zasadzie uregulowana prawnie, co oznacza, że nie ma ogólnej stawki minimalnej. Z reguły kwota wynagrodzenia ustalana jest pomiędzy pracownikiem a pracodawcą. Dlatego tak istotne jest podpisanie jednoznacznej i w pełni zrozumiałej dla Ciebie pisemnej umowy o pracę z określonym wynagrodzeniem.
W niektórych branżach (np. budownictwie, rolnictwie i ogrodnictwie) upowszechniono umowy zbiorowe (oznacza to wprowadzenie wynagrodzenia minimalnego obejmującego wszystkich pracowników). Na stronie www.ssb.no możesz znaleźć informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych zawodach.

Wszyscy pracownicy mają prawo do corocznego urlopu w wymiarze co najmniej 25 dni roboczych. Osoby powyżej 60 roku życia mają prawo do dodatkowego tygodnia urlopu.

W tygodniu jest sześć dni roboczych (soboty liczymy  jako dni robocze, pomimo, że są normalnie wolne od pracy). W praktyce oznacza to, że 25 dni roboczych odpowiada czterem pełnym tygodniom i jednemu dniowi urlopu w ciągu roku urlopowego.
W sytuacji, gdy pracownik i pracodawca nie mogą dojść do porozumienia w kwestii urlopu wypoczynkowego, ostatnie słowo należy do pracodawcy. Pracownik może domagać się przyznania mu trzech kolejnych tygodni urlopu w okresie wakacyjnym, czyli od 1-go czerwca do 30-go września.

W Norwegii wypłacane jest feriepenger, czyli świadczenie urlopowe, na które pracownik zapracowuje w roku poprzedzającym rok wypłaty wspomnianego świadczenia. Wynosi ono 10,2%  wynagrodzenia wypracowanego w roku poprzednim i zazwyczaj wypłacane jest w czerwcu.  Masz prawo do wypłacenia należnego Ci świadczenia urlopowego tydzień przed Twoim urlopem lub przy ostatnim wynagrodzeniu, jeśli zakończysz pracę w danym przedsiębiorstwie.

W Norwegii pracownik ma prawo do urlopu w przypadku ciąży, opieki związanej z porodem, porodu oraz urlopu macierzyńskiego. Z prawa do urlopu w związku z przyjściem na świat dziecka mogą korzystać oboje z rodziców aż do ukończenia przez dziecko trzeciego roku życia. W pierwszym roku przysługuje urlop za wynagrodzeniem wypłacanym przez NAV. Kobiety karmiące piersią dziecko mogą skorzystać z przerwy w pracy trwającej tyle, ile trwa karmienie; czas karmienia piersią jest bezpłatny.

Pracownik ma prawo do zwolnienia, jeżeli dziecko lub osoba opiekująca się dzieckiem jest chora. Prawo to obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym dziecko skończy 12 lat. Pracownik ma co roku prawo do 10 wolnych dni, a jeżeli opiekuje się więcej niż dwójką dzieci – do 15 dni.

Świadczenia z ubezpieczeń społecznych w Norwegii

Osoby pracujące i płacące podatki w Norwegii są automatycznie członkami norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych (Folketrygden).
Również osoby niezatrudnione w Norwegii, lecz posiadające prawo pobytu na okres co najmniej jednego roku, są objęte systemem ubezpieczeń społecznych.

Jako pracownik masz obowiązek płacenia składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 7,8 procent wynagrodzenia brutto. Składki zostają potrącane wraz z podatkiem. Członkostwo w norweskim systemie ubezpieczeń społecznych uprawnia do świadczeń na podstawie ustawy o ubezpieczeniach społecznych, takich jak:

  • świadczenia z NAV,

  • świadczenia norweskiej służby zdrowia (pomoc lekarza, pomocy psychologa oraz wydatków związanych z zakupem lekarstw w przypadku dolegliwości chronicznych).

Wypłatą zasiłków dla bezrobotnych zajmuje się Norweski Urząd Pracy i Opieki Społecznej (NAV). Jeśli Twoje godziny pracy ulegną redukcji o co najmniej 50%, możesz być uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych. Dla uzyskania uprawnień do zasiłku dla bezrobotnych w Norwegii, musisz spełnić ogólne warunki oraz musisz być gotów przyjąć wszelkie oferty pracy. Z zasady wymagane jest zamieszkiwanie lub pobyt w Norwegii.

Aby otrzymać zasiłek dla bezrobotnych, musisz najpierw zarejestrować się jako poszukujący pracy na stronie www.nav.no lub w urzędzie NAV w miejscu zamieszkania. Po zarejestrowaniu się należy wypełnić formularz o zasiłek dla bezrobotnych. Uczniowie i studenci z reguły nie są uprawnieni do zasiłku dla bezrobotnych. Wysokość zasiłku dla bezrobotnych obliczana jest na podstawie dochodu i ewentualnych świadczeń społecznych z poprzedniego roku (lub na podstawie średniej z trzech ostatnich lat przed złożeniem wniosku o zasiłek). Zasiłek dla bezrobotnych wynosi około 62,4% dochodu przed opodatkowaniem. Dodatkowe informacje znajdziesz na stronie NAV.

Do zasiłku chorobowego masz prawo wówczas, gdy w wyniku choroby utracisz wynagrodzenie. Wszystkie zatrudnione osoby, które pracowały co najmniej 4 tygodnie, od pierwszego dnia choroby mają prawo do zasiłku chorobowego. Zasiłek chorobowy może być przyznany na maksymalnie 52 tygodnie. Choroba musi być udokumentowana oświadczeniem własnym lub zwolnieniem lekarskim. Zasiłek chorobowy jest wypłacany od pierwszego dnia nieobecności w pracy z powodu choroby. Przez pierwsze 16 dni zasiłek chorobowy wypłaca Twój pracodawca, następnie wypłaty przejmuje norweski system ubezpieczeń społecznych NAV.

Osoba ubezpieczona w wieku pomiędzy 18 a 67 lat, której zdolność do pracy w związku z chorobą, odniesionym urazem lub inwalidztwem jest ograniczona o 50%, ma prawo do renty z tytułu niemożności wykonywania pracy zarobkowej, jeżeli w okresie trzech lat przed wystąpieniem niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej osoba taka była ubezpieczona na wypadek renty. Świadczenia te są wypłacane tak długo, jak długo osoba pobierająca je jest ubezpieczona.

Emeryturę w Norwegii można otrzymać w wieku 62 lat pod warunkiem, że zgromadzona suma składek jest dostatecznie wysoka. Po 67 roku życia emeryturę może otrzymać każdy. Prawo do pełnej emerytury z Norwegii wymaga 40-letniego okresu gromadzenia składek na ubezpieczenie społeczne, głównie poprzez dochód z pracy.

Po pięciu latach stałej pracy w Norwegii możesz starać się o częściową norweską emeryturę, która wynosi w przeliczeniu (na zł) ok. 2000zł - 2500zł miesięcznie. Wiele przedsiębiorstw posiada własne fundusze emerytalne, na które pracownicy mogą wpłacać składki celem podwyższenia swoich przyszłych emerytur. Pracownicy sektora publicznego otrzymują emeryturę, której wysokość wynosi dwie trzecie ich dotychczasowej pensji. Taka wysokość emerytury przewidziana jest także w większości prywatnych funduszów emerytalnych. Niektórzy Norwegowie wpłacają swoje pieniądze do indywidualnych prywatnych funduszy emerytalnych celem dodatkowego zabezpieczenia swoich przyszłych emerytur.

WAŻNE!

Osoby pracujące w Norwegii oraz ich najbliższa rodzina moją takie same prawa, jak obywatele norwescy. Możesz być zatem uprawniony m.in. do zasiłku w związku z chorobą, urlopem macierzyńskim czy zasiłku rodzinnego.

Jako pracownik masz prawo do składania własnego oświadczenia o niezdolności do pracy. Nie musisz przedłożyć pracodawcy zwolnienia lekarskiego, lecz sam możesz zgłosić niezdolność do pracy z powodu choroby. Z reguły oświadczenie własne można stosować na okres do 3 dni kalendarzowych. Po upływie 3 dni musisz przedłożyć zwolnienie lekarskie. Oświadczenie własne można przedłożyć do czterech razy w ciągu 12 miesięcy.

Uprawnienia do przedłożenia oświadczenia własnego nabywasz po 2 miesiącach pracy u danego pracodawcy. Przepisy dotyczące stosowania oświadczenia własnego mogą być zróżnicowane. Aby dowiedzieć się o tym, jak się je stosuje w Twoim miejscu pracy, skontaktuj się z pracodawcą. Jeżeli choroba przeciągnie się poza dni objęte oświadczeniem własnym, musisz skontaktować się z lekarzem w celu otrzymania zwolnienia lekarskiego. Lekarz wyda zwolnienie lekarskie na wymagany okres, o ile uważa to za konieczne.

Lekarz decyduje o tym, czy wydać zwolnienie całkowite (100%), czy też częściowe. Możesz np. otrzymać zwolnienie 50%, i pracować 50% normalnego czasu pracy. Pracodawca ma obowiązek odpowiednio dostosować pracę oraz sprawować nadzór w okresie zwolnienia. Można także rozważać zastosowanie aktywnego zwolnienia chorobowego lub innych środków zaradczych z NAV.

 

Gdzie szukać pomocy w razie nagłych wypadków?

Ambasada RP w Oslo
Ambasador: Stefan Czmur
Olav Kyrres Plass 1, 0244 Oslo
tel: (0047) 24 110 850
Tel. dyżurny: +47 913 377 57
fax: (00 47)22 44 48 39
e-mail: oslo.info@msz.gov.pl

Wydział Konsularny Ambasady RP w Oslo
Nedre Vollgate 5
0158 Oslo
Tel. 0047 21 037 200
Tel. dyżurny: +47 913 377 57
Fax: 0047 21 027 201
E-mail: oslo.amb.wk@msz.gov.pl

Wydział Promocji Handlu i Inwestycji
Uranienborg terasse 11
0351 Oslo
Tel. 0047 22 602 448
Fax: 0047 22 565 381
E-mail: oslo@trade.gov.pl
www.oslo.trade.gov.pl

 

Podsumowanie, czyli bilans zysków i strat przy wyjeździe do Norwegii

Jedni nie wyobrażają sobie wyjazdu z kraju, inni – chcą postawić wszystko na jedną kartę, twierdząc, że „kto nie ryzykuje, ten nie ma”. Nie brakuje osób, którzy coraz chętniej sięgają po norweskie oferty pracy. Jakie argumenty stoją za takim rozwiązaniem?

Praca w Norwegii to dobry pomysł dla specjalistów, którzy chcą lepiej nauczyć się języka, lubią wyzwania i zmiany, chcą budować międzynarodową sieć kontaktów zawodowych za granicą, planują szybko rozwijać się i awansować – wyjazd bardzo często otwiera przed nami nowe horyzonty oraz pozwala nauczyć się wielu różnych rzeczy.

W Norwegii zarobić można dużo. Średnie wynagrodzenie w Norwegii to 47000 NOK, czyli około 21000 PLN. W Norwegii płaca minimalna uregulowana jest tylko w kilku sektorach: budownictwie, przemyśle stoczniowym, rolnictwie i ogrodnictwie. W Norwegii nie tylko zarobki są wysokie, ale niestety – koszty utrzymania również. Norwegia posiada najwyższy w Europie poziom cen produktów i usług przeznaczonych do użytku osobistego.

Na mieszkanie np. w Oslo musisz przeznaczyć ok. 3700-4000 koron miesięcznie, drugie tyle wydasz na jedzenie. Na wcale nierozrzutne życie będziesz potrzebował ok. 8200 koron, czyli ponad 4000 zł. Cen w sklepach lepiej nie przeliczać na złotówki. Jak wynika z danych Eurostatu, ceny żywności i napojów są najwyższe na Starym Kontynencie – o 76% wyższe od średniej w Unii Europejskiej.

 

Przygotowała: Katarzyna Kalinowska, Asystent EURES, Wielkopolska WK OHP

 

Źródła:
Niniejszy informator został sporządzony w oparciu o materiały internetowe i poradniki dotyczące wyjazdów zagranicznych:

Broszura EURES  „Finding Employment in Norway”
Broszura EURES „Praca w Norwegii”
Informator EURES „Warunki życia i pracy w krajach EOG - Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Departament Rynku Pracy” (przygotowane przez Ewę Staniewicz z Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Gdańsku, listopad 2014r.)
Informator EURES „Living and working in Norway”
Broszura „Nowicjusz w Norwegii”, wydanie 2014r.
eures.praca.gov.pl
www.ec.europa.eu
www.mpips.gov.pl
www.msz.gov.pl
www.eurodesk.pl/europraca
www.psz.pl
www.arbeidstilsynet.no
www.nyinorge.no/pl/
www.nav.no
www.nokut.no/en/
www.norway.com
www.mojanorwegia.pl
www.bankier.pl
www.kariera.pracuj.pl
www.jezyki.studentnews.pl
www.www.gov.pl
www.blog.solidaritetnorge.no
www.nettavisen.no
www.kieruneknorwegia.pl