Mimo, iż nie jesteśmy już małymi dziećmi - kochamy dziadków - Artykuł

O dziadkach pamięta przedszkolak, nastolatek, osoba dorosła. Wszystkim niezależnie od wieku słowa „babcia” i „dziadek” kojarzą się z czymś dobrym i nasuwają piękne wspomnienia.

Geneza Dnia Babci i Dnia Dziadka w Polsce

Dzień Babci zawdzięczamy poznaniakom. W 1964 roku pojawił się pomysł utworzenia Dnia Babci w polskim tygodniu „Kobieta i Życie”, lecz dopiero „Express Poznański” zaczął popularyzować święto, ogłaszając je na dzień 21 stycznia w 1966 roku.

Dzień Dziadka zaczęto obchodzić w Polsce dopiero w latach 70. XX w. Początkowo miał być celebrowany 30 maja, ale za sprawą konkursu Telewizji Polskiej na ustalenie daty tego święta, ustalono je na dzień 22 stycznia. Na stałe do kalendarza Dzień Dziadka został wpisany dopiero w latach 80.

Co my możemy zaoferować naszym dziadkom?

Babcie i dziadkowie są serdeczni, uśmiechnięci i kochający swoje wnuki. Kochamy ich za miłość do nas, za interesujące opowieści, za poświęcony czas, za wyrozumiałość, za mądre i cenne rady i za rozpieszczanie. To oni nauczyli nas wykonywania codziennych czynności np. sprzątania, gotowania, pieczenia. Z wiekiem te proste czynności sprawiają im coraz więcej trudności. Teraz my powinniśmy im pomagać. W dobie XXI wieku kiedy technologia poszła do przodu komputery i nowoczesne telefony komórkowe sprawiają im wiele problemów. Nauczmy ich jak się nimi posługiwać.

Szanujmy dziadków, uczmy się wzajemnie i kochajmy na co dzień a nie tylko od święta.

Dzień Babci i Dziadka na świecie

Japonia - 15 września - nie obchodzi się Dnia Babci i Dziadka - jest to Dzień Szacunku dla Wieku

Bułgaria - 21 stycznia

USA, Kanada - pierwsza niedziela września

Rosja - 15 października

Wielka Brytania - 11 lutego

Włochy - 2 października

Brazylia - 26 lipca

Francja - pierwsza niedziela marca

A jak nastoletnia młodzież widzi swoich dziadków, za co ich kocha i jaki wpływ mają lub mieli na nich wychowanie?

Patryk: „Gdy pomyślę o swoich dziadkach przypomina mi się dom pachnący chlebem i szarlotką. Miło też wspominam wakacje na wsi, gdzie pomagałem dziadkowi w gospodarstwie. Do dzisiaj pamiętam zapach siana i świeżo skoszonego zboża. Dzięki temu doświadczeniu wiele się nauczyłem i potrafię docenić pracę na roli”.

Ewa: „Gdy miałam 9 lat zmarła mi mama i to właśnie babcia mnie wychowała. Zamieszkała wówczas z moją rodziną. Babcia nauczyła mnie wszystkiego. Razem gotowałyśmy, uczyłyśmy się, sprzątałyśmy i robiłyśmy zakupy. Babcia mimo wielu obowiązków zawsze znalazła czas na rozmowy podkreślając przy tym, że rodzina jest najważniejsza. Teraz babcia ma 84 lata, kocham ją nad życie i pomagam jej tak jak mnie tego nauczyła”.

Krzysiek: „Moja nieżyjąca babcia kojarzy mi się z najlepszymi pierogami, kotletem schabowym i rosołem. Bardzo szanuję ją za to, że okazywała mi dużo ciepła, była wyrozumiała i mimo podeszłego wieku do końca opiekowała się całą rodziną. Nauczyła mnie otwartości na ludzi i uczciwości”.

Patryk: „Swoje pierwsze doświadczenia kulinarne zawdzięczam babci. To ona pokazała mi jak robi się racuchy, gotuje najlepszy na świecie krupnik czy smaży konfitury z malin. Dzięki dziadkowi pokochałem konie. Ponad wszystko uwielbiałem te konne przejażdżki i pracę w stajni”.

Natalia: „Babcia od najmłodszych lat uczyła mnie odpowiedzialności. Jej priorytetem było pomaganie innym. Dzięki temu ja dzisiaj chętnie podejmuję prace w wolontariacie. Dziadek natomiast podczas długich spotkań opowiadał nam ciekawe, rodzinne historie o krewnych, których nie dane mi było poznać”.

Tomek: „Mój dziadek interesuje się piłką nożną więc wspólnie oglądamy mecze. Zawsze pamięta też o moich urodzinach i wspomoże finansowo w sytuacjach kryzysowych. Babcia opowiadała mi bajki na dobranoc oraz potajemnie częstowała słodyczami”.

A jakie jest Twoje najwspanialsze wspomnienie związane dziadkami?

Autorki tekstu: