Nastoletnie macierzyństwo? Nie warto się poddawać!

Przedstawione poniżej historie moich wychowanek kieruję do młodych nastoletnich czytelniczek, które mogą w swoim życiu stanąć przed podobnym problemem. Chcę pokazać, że wczesne macierzyństwo, które czasem zdarza się nastolatkom, nie powinno być tylko powodem do obaw i wstydu.

Macierzyństwo uczy odpowiedzialności za własne postępowanie, odpowiedzialności za drugiego człowieka oraz odnalezienia swojego miejsca w życiu.

Historia Ani

Anię poznałam w czerwcu 2012 roku, kiedy przyszła do Hufca zapisać się do III klasy gimnazjum. Już na początku poinformowała mnie, że jest w ciąży. Ojciec dziecka na wiadomość o tym, że zostanie ojcem, zerwał wszelkie kontakty. Ania miała wtedy 17 lat.

Przy poznaniu nie zauważyłam u niej rozpaczy, zniechęcenia czy załamania. Była bardzo pogodna, z ogromnymi planami na przyszłość, szczęśliwa, że zostanie młodą matką. Ania bardzo chętnie opowiadała o swoim stanie. Wczesna ciąża nie kojarzyła jej się z obawami i lękiem o swoją przyszłość. Samotne macierzyństwo spowodowało, że odnalazła cel w swoim życiu. Mimo wszystko pragnęła ukończyć szkołę. Bardzo mocno wierzyła w siebie i w swoje możliwości.

W realizacji życiowych planów pomogła Ani rodzina. Mama bardzo wspierała córkę w opiece nad dzieckiem. Sama Ania swoim pozytywnym podejściem do życia zaraziła koleżanki i kolegów z klasy. W tym czasie zapisała się do kółka teatralnego, odkryła swój wokalny i aktorski talent. Z sukcesem reprezentowała Hufiec na ogólnopolskich przeglądach artystycznych, jednocześnie wzorowo realizowała obowiązek szkolny.

Szkołę ukończyła z najlepszym wynikiem w klasie. Obecnie jest szczęśliwą i spełnioną mamą dwojga dzieci.

Dlaczego Ania odniosła sukces?

Od samego początku nie ukrywała swojego stanu, potrafiła rozmawiać na ten temat, dlatego miała ogromne wsparcie w rodzicach, prawidłową opiekę lekarską.
Uwierzyła w siebie!
Odnalazła swój cel w życiu!
Wczesne macierzyństwo spowodowało przemianę z nastolatki w odpowiedzialną kobietę.
Zrozumiała, że bierze odpowiedzialność za życie drugiego człowieka.
Zrozumiała, że wczesne macierzyństwo to nie tylko obawa przed nowym życiowym wyzwaniem, ale też mobilizacja do pracy nad sobą.

Historia Bożenki

W tym roku podobna sytuacja spotkała inną moją 16-letnią wychowankę, Bożenkę. Pomimo wielu przeprowadzonych rozmów, przez 5 miesięcy ukrywała swój stan, bała się reakcji kolegów i koleżanek, najbardziej jednak reakcji rodziców i sąsiadów. Strach przed tym, co ludzie powiedzą spowodował, że Bożenka bardzo późno powiedziała mi o ciąży, jednak w końcu mi zaufała i otrzymała pomoc.

Ukończyła gimnazjum, została szczęśliwą mamą, uzyskała pełne wsparcie rodziców i od września przyszłego roku powraca do nas uczyć się zawodu.

W mojej 35-letniej pracy z młodzieżą spotkałam wiele takich historii jak Ani i Bożenki, mam z tymi wychowankami kontakt. Są teraz szczęśliwymi matkami i żonami. Dla mnie są bohaterkami, udźwignęły obowiązki młodych matek, ukończyły szkołę, zdobyły zawód.

Jeśli znalazłaś się w podobnej sytuacji, nie załamuj rąk, weź przykład z Ani, Bożenki i pozostałych moich wychowanek!

Weź los w swoje ręce i nie poddawaj się! Szukaj wsparcia w rodzinie, wychowawcach, znajomych. Przechodząc samotnie ciążę, krzywdzisz siebie i swoje dziecko!

Szukaj wsparcia wśród przyjaciół, zaufanych wychowawców, a przede wszystkim rodziców. To oni mogą udzielić największego wsparcia i pomocy. Są także organizacje, które Ci pomogą. Rzecznik Praw Dziecka i Rzecznik Praw Pacjenta ułatwią uzyskanie pomocy finansowej i socjalnej. Ośrodki Pomocy Społecznej wesprą Cię w przygotowaniu do dorosłego życia. Pomoże Ci także szkoła, która ma obowiązek udzielić Ci urlopu i pomocy niezbędnej do ukończenia nauki.