Wzrokowcy, słuchowcy, kinestetycy - jak się uczą? - Artykuł

Wyróżnia się trzy sensoryczne style uczenia się. Należą do nich: wzrokowcy, słuchowcy i kinestetycy. Czym charakteryzuje się każdy z tych typów? Poniżej przedstawiamy ich cechy.

Wzrokowcy

Wzrokowcy, jak sama nazwa wskazuje, skupiają się na tym, co widzą. Odrabiając pracę domową czy ucząc się na sprawdzian, muszą sami przeczytać temat w podręczniku i przewertować notatki w zeszycie. Najlepiej, aby to były rozrysowane schematy, infografiki, tabelki, ewentualnie wypunktowane elementy. Wtedy najwygodniej i najszybciej przyswajają wiedzę. Odrabiając zadanie z matematyki, wolą wypisać dane oraz zapisać rozwiązanie i odpowiedź, zamiast robić wszystko w myślach.

Wzrokowcy uwielbiają wszystko zapisywać, w ten sposób powtarzają materiał i utwierdzają się w przekonaniu, że zostanie on w ich głowie. Jedną z metod uczenia się stosowaną przez nich jest przyklejanie karteczek np. ze słówkami czy wyrażeniami języka obcego. Wzrokowcy lubią mieć porządek wokół siebie, zanim zabiorą się do pracy. Pomaga im on w skupieniu się.

Słuchowcy

Słuchowcy natomiast uczą się ze słuchu. Zamiast czytać wolą posłuchać kolegi, rodzica lub nauczyciela. W ten sposób lepiej zapamiętują i szybciej chłoną wiedzę. Czasem wystarczy im porządnie skupić się na lekcji i nie muszą nawet „przysiadać” później do nauki w domu, bo pamiętają, co było na zajęciach.

Jeśli jednak potrzebują przypomnieć materiał, lubią mówić do siebie na głos, a nawet śpiewać. Często używają powtórzeń i wypowiadają hasła, aby wiedza wpadła im do głowy. Słuchowcy zwracają uwagę na intonację, jest ona dla nich ważna. Alternatywą do nauki są dla nich nagrania wykładów czy audiobooki. Słuchowcy są gadułami, „myślą na głos” i lubią przemawiać. Natomiast hałas ich rozprasza.

Kinestetycy

Typowe dla kinestetyków jest działanie, ruch i dotyk. Uczą się oni przez wykonywanie ćwiczeń praktycznych. Ciężko im usiedzieć w miejscu, dlatego na zajęciach muszą zająć czymś ręce – rysują wtedy po kartce albo składają figury z papieru. Zdecydowanie wolą być w ruchu, potrzebują zaangażowania w wykonywaną pracę.

Tego typu osoby najlepiej odnajdują się przy wykonywaniu projektów wymagających wyszukiwania informacji, zapisywania i rysowania. Kintestetykom pomaga robienie krótkich przerw w zajęciach, „zabawa” jakimś przedmiotem w ręku, np. długopisem oraz gestykulacja, wiercenie się na krześle czy machanie nogami.

Dobrze jest poznać swój typ sensoryczny, aby świadomie używać odpowiednich metod nauki, które będą wykorzystywały dominujące w tobie zmysły. Najczęściej łączymy w sobie dwa style, z przewagą jednego z nich. Dzięki temu rozpoznaniu nauka stanie się efektywna.

Źródła:

https://zspsmolec.edupage.org/a/ciekaweartykuly?eqa=dGV4dD10ZXh0L3RleHQyNyZzdWJwYWdlPTE%3D

https://dziecko.medonet.pl/maluch/rozwoj-malucha/kinestetyk-cechy-osobowosci-jak-ucza-sie-kinestetycy/lhfxh0t